ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ
ΣΤΟ «ΛΥΚΟΡΕΜΑ» ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ
Το ιστορικό της έκτασης, όπως προκύπτει από τα συμβόλαια που περιήλθαν σε γνώση μας, έχει ως εξής:
Την 29.8.1970 δύο ιδιώτες, οι κκ. Χρήστος Ορφανός, έμπορος, και Χρήστος Κατσιγιάννης, ηθοποιός, ίδρυσαν μία εμπορική εταιρεία με την επωνυμία «ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΡΦΑΝΟΣ ΟΜΟΡΡΥΘΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (θα αναφέρεται για συντομία ως η «Ο.Ε.»).
(Στην εταιρεία προσέδωσαν και ένα διακριτικό τίτλο, δηλαδή μία φράση με την οποία θα μπορεί να εμφανίζεται στην αγορά: «Διεθνής Οικισμός Καλλιτεχνών». Η φράση αυτή δεν έχει καμία νομική ή πολεοδομική σημασία, είναι κάτι σαν η «ταμπέλα» της εταιρείας, όπως η πινακίδα ενός μαγαζιού. Δημιουργεί, βέβαια, εντυπώσεις ότι υπάρχει ήδη εγκεκριμένος οικισμός. Όμως τέτοιος οικισμός δεν υπήρχε όταν ιδρύθηκε η εταιρεία ούτε υπάρχει μέχρι σήμερα, απ’όσο γνωρίζουμε.)
Η Ο.Ε. από το 1971 μέχρι το 1973 έκανε όντως προσπάθειες για τη δημιουργία οικισμού στο Μαρμάρι, πλην όμως οι προσπάθειες δεν ευοδώθηκαν και μάλιστα απορρίφθηκαν από το Συμβούλιο Επικρατείας.
Στη συνέχεια, την 3.8.1973 η Ο.Ε. αγόρασε μία έκταση (797.746 τ.μ.) στη θέση «Λυκόρεμα» του Δήμου Μαρμαρίου Ευβοίας. (Αυτή είναι η έκτασή μας.)
Μόλις αγόρασε την έκταση, η Ο.Ε. άρχισε να μεταβιβάζει ποσοστά «εξ αδιαιρέτου» της όλης έκτασης σε ιδιώτες. Δηλαδή, όχι «διαιρετά» (συγκεκριμένα) οικόπεδα, αλλά ποσοστά εξ αδιαιρέτου (π.χ. το 1/750 εξ αδιαιρέτου, ένα ποσοστό, που δεν αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο οικόπεδο).
Οι ιδιώτες που αγόρασαν τα ποσοστά αυτά είναι και οι μοναδικοί ιδιοκτήτες της έκτασης. Αυτοί είμαστε όλοι εμείς. Τονίζεται και πάλι για να γίνει σαφές: η έκταση ανήκει σε εμάς, τους ιδιώτες που την αγοράσαμε από την Ο.Ε., και μόνο σε εμάς, κατά το ποσοστό μας στον καθένα.
Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ
Την 20.1.1975, με πρωτοβουλία προφανώς του κ. Ορφανού, ιδρύθηκε ο «ΟΙΚΟΠΕΔΙΚΟΣ, ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ‘Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ’» (ΦΕΚ τεύχος Β’, αριθμός 765 της 23.7.1975) (θα αναφέρεται για συντομία ως «ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ»).
Το 1984 άλλαξε ο νόμος για του οικοδομικούς συνεταιρισμούς (Π.Δ. 17/1984) και οι συνεταιρισμοί πλέον διακρίνονταν υποχρεωτικά σε «αστικούς» και «παραθεριστικούς», ανάλογα με το αν είχαν σκοπό να αποκτήσουν τα μέλη τους κύρια ή παραθεριστική κατοικία, αντίστοιχα.
Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ υποχρεωτικά εναρμονίστηκε με το νέο νόμο και η επωνυμία του άλλαξε από «ΟΙΚΟΠΕΔΙΚΟΣ» σε «ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΙΚΟΣ» (ΦΕΚ τεύχος Β’, αριθμός 408 της 4.7.1985).
Τα ΦΕΚ μπορείτε να τα βρείτε (γράφοντας τεύχος «Β», έτος, και αριθμό, όπως δίνονται παραπάνω) στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Εθνικού Τυπογραφείου:
Σύμφωνα με το νόμο, ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ είναι νομικό πρόσωπο, δηλαδή μία αυτοτελής οντότητα στα μάτια του νόμου, ξεχωριστή από τα μέλη του. Οι συνεταιρισμοί αποκτούν οι ίδιοι έκταση, ως ιδιοκτήτες. Στη συνέχεια, ο συνεταιρισμός μεριμνά για τις διαδικασίες ένταξης της έκτασης στο σχέδιο, πολεοδόμησής της και κατάτμησης των οικοπέδων, και ακολούθως διανέμει τα οικόπεδα στα μέλη του.
Στην περίπτωσή μας, ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ δεν είναι ιδιοκτήτης της έκτασης στο «Λυκόρεμα» Μαρμαρίου και, απ’όσο γνωρίζουμε, δεν αγόρασε ποτέ έκταση στο Μαρμάρι από το 1975 μέχρι σήμερα!
Επομένως, ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι επιπρόσθετο, μία έμπνευση προφανώς του κ. Ορφανού στην προσπάθειά του να εμφανίσει ότι η έκτασή μας διέπεται από το οικιστικό νομικό πλαίσιο των οικοδομικών συνεταιρισμών. Πλην όμως, δεν αγόρασε ποτέ έκταση στο Μαρμάρι!
Απ’όσο γνωρίζουμε, δεν έχουν αρχίσει διαδικασίες ένταξης ή οικιστικής αξιοποίησης της έκτασης, διότι δεν ανήκει η έκταση στην κυριότητα του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ώστε ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ, ως ιδιοκτήτης, να κινήσει τις σχετικές διαδικασίες. Η όλη κατάσταση του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ κρίνεται κατά τούτο προβληματική και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω έρευνας.
Από τα συμβόλαιά μας προκύπτει ότι ιδιοκτήτες της έκτασης του Μαρμαρίου είναι μόνο τα πρόσωπα-ιδιώτες, δηλαδή όλοι εμείς, κατά το ποσοστό μας ο καθένας.
Το να είναι κάποιος μέλος ή όχι του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ουδεμία επίπτωση έχει στην κυριότητα της έκτασης. Παραμένουμε κύριοι της έκτασης, ανεξάρτητα από το αν είμαστε ή όχι μέλη του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ. Αυτό προκύπτει από όλα τα στοιχεία που εξετάσαμε.
Περαιτέρω, δημιουργούνται ερωτήματα ακόμα και σχετικά με την κατάσταση και αναγνώριση του ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ από το ΥΠΕΧΩΔΕ (ήδη Υπουργείο Περιβάλλοντος), που είναι η εποπτεύουσα αρχή, όσο και από το Δήμο Μαρμαρίου (και ήδη καλλικρατικό Δήμο Καρυστίας). Σε διπλωματική εργασία του 2008 που υποβλήθηκε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο σχετικά με τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς που βρίσκονται στο Δήμο Μαρμαρίου, αναφέρεται (στη σελίδα 78) ότι στο Δήμο Μαρμαρίου υπάγονται 2 οικοδομικοί συνεταιρισμοί, των Γιατρών και των Οικονομικών Υπαλλήλων. Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ μας δεν αναφέρεται καθόλου! Βέβαια, μία διπλωματική δεν αποτελεί επίσημο έγγραφο του Κράτους, πλην όμως τα στοιχεία της αναμφίβολα αντλήθηκαν από επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ. Τη διπλωματική μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη εδώ:
ΔΑΣΙΚΟ
Το 1979 εκδόθηκε ο δασικός νόμος (Ν. 998/1979) που ισχύει μέχρι σήμερα. Από την ισχύ του νόμου, απαγορεύεται σχεδόν κάθε πράξη ιδιωτών σε δασική έκταση. Όταν υπάρχουν υπόνοιες ότι μία έκταση μπορεί να είναι δασική, οι συμβολαιογράφοι για να συντάξουν συμβόλαιο απαιτούν πιστοποιητικό του αρμοδίου Δασαρχείου. Σε αντίθετη πρίπτωση, έχουν πειθαρχική και ποινική ευθύνη.
Προφανώς ενόψει του νέου δασικού νόμου του 1979, η Ο.Ε., ως ιδιοκτήτρια, καθώς φαίνεται, μερικών ποσοστών της έκτασης του Μαρμαρίου που δεν είχε ακόμα μεταβιβάσει, υπέβαλε την 4.8.1980 αίτηση στο Δασάρχη Χαλκίδας να αποφανθεί αν η έκταση είναι δασική ή όχι.
Ο Δασάρχης Χαλκίδας με απόφασή του της 18.11.1980 χαρακτήρισε την όλη έκταση ως «ιδιωτικό δάσος».
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δεν μπορεί να γίνει εκμετάλλευση της έκτασής μας με οποιοδήποτε τρόπο, μέχρι να «αποχαρακτηριστεί» η έκταση.
Για το λόγο αυτό, τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου μας κκ. Μπακοπάνος, οικογένεια Παπαπαύλου, οικογένεια Φωτίου, καθώς και η κα. Απελάτου, στις 22.10.2010 προσέφυγαν στην αρμόδια Επιτροπή του Δασαρχείου ζητώντας τον αποχαρακτηρισμό της έκτασης. Έχει γίνει πολύ καλή έκθεση φωτοερμηνείας από το δασολόγο Χαλκίδας κ. Αρβανίτη. Η δικάσιμος αργεί πολύ και προβλέπεται να γίνει σε 4-5 χρόνια. Ευελπιστούμε ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.
Μέχρι τον αποχαρακτηρισμό της έκτασής μας, δεν μπορούμε δυστυχώς να κάνουμε τίποτα προς το σκοπό της εκμετάλλευσής της.
ΑΡΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
